Header_1920x600_OekologGebaeudeZertifi-3_2

Obniżenie kosztów inwestycji i eksploatacji dzięki wodooszczędnej armaturze – również w przypadku certyfikatów LEED, BREEAM i DGNB

Czas czytania 15 minut

Oszczędność wody i energii to istotne kwestie zarówno teraz, jak i w przyszłości A sama transformacja energetyczna w budynkach jest możliwa jedynie z pomocą branży sanitarnej, grzewczej i klimatyzacji. Mniejszy wypływ we wszystkich punktach poboru, co jest powszechne w przypadku ekologicznych certyfikatów budowlanych, takich jak LEED, BREEAM i DGNB, przekłada się na mniejsze zużycie wody, a w przypadku ciepłej wody na mniejsze zużycie energii. Jaki wpływ mają tego rodzaju środki na koszty inwestycji w przypadku instalacji wody pitnej przedstawił w swojej pracy licencjackiej Luca Güsgen, właściciel firmy Güsgen Heizung Klima Sanitär z Soest, w Nadrenii-Westfalii. Doradcą w kwestiach praktycznych był tutaj ekspert w dziedzinie higieny wody pitnej dr Peter Arens.

Ta praca licencjacka wskazuje istotne oszczędności w kosztach inwestycji

Można w niej znaleźć interesujące wyniki, które są istotne dla branży sanitarnej, grzewczej i klimatyzacji. Ponieważ Luca Güsgen, jak to ujął dr Peter Arens, ustalił „ekonomiczny potencjał być może jedynego środka ekologicznego, który obniża bezpośrednio koszty inwestycji, a także koszty eksploatacji, bez zagrożenia dla higieny wody pitnej. To fachowe opracowanie w IKZ i BundesBauBlatt wskazuje nawet 40% oszczędność na rurach i złączkach oraz do 40% na kosztach wody i ścieków. Obliczeń dokonano na przykładzie 6 lokalowego budynku.

Analiza danych klimatycznych DWD jako podstawa teoretyczna

Temat pracy licencjackiej złożonej na Fachhochschule Südwestfalen podał dr Peter Arens: Brzmi on „Instalacja wody pitnej: Skutki zmniejszenia zużycia wody przy rosnących wymaganiach w zakresie higieny wody pitnej”. W części teoretycznej pracy Luca Güsgen przeprowadził analizę danych klimatycznych Niemieckiej Służby Meteorologicznej (DWD).

Wzrost liczby gorących dni i większe zapotrzebowanie na wodę

Dane klimatyczne DWD pokazują między innymi znaczący wzrost liniowego trendu temperatur w okresie od 1881 do 2022 wynoszący 2,2 K (rys. 1). W przeciwieństwie do tego nie widać jednak tendencji do spadku sumy opadów: Na podstawie średnich rocznych anomalii opadów w okresie od 1881 do 2022 roku można stwierdzić, że suma opadów w Niemczech zmalała obecnie minimalnie w okresie letnim, ale za to wzrosła wyraźnie zimą (rys. 2 i 3).

Może to budzić niepokój, gdyż zgodnie z aktualnymi modelami klimatycznymi należy liczyć się z tym, że opady w lecie mogą być niższe nawet o 40%, podczas gdy zimą i jesienią mogą rosnąć, czytamy w pracy licencjackiej. Natomiast w bilansie autorzy Krahe/Nilson (2020) zakładają, że łączna suma opadów wzrośnie o 2,5%. Jednak dostępne ilości wody zmniejszą się o około 10%, ponieważ tempo parowania z powierzchni lądów i wód z powodu wyższej temperatury będzie większe. W tym kontekście należy również pamiętać, że zapotrzebowanie na wodę w rolnictwie znacznie wzrośnie.

Określenie możliwości oszczędności bez negatywnego wpływu na higienę wody pitnej

Lucas Güsgen postawił sobie za cel rozpoznanie w swojej pracy dostępnych już dziś możliwości minimalizacji zużycia wody w gospodarstwach domowych. Musi się to odbywać bez utraty komfortu lub negatywnego wpływu na higienę wody pitnej. Ponieważ bez dostatecznego komfortu podczas mycia rąk i kąpieli lub w przypadku negatywnego wpływu na jakość wody pitnej akceptacja i korzystanie z tego rodzaju środków oszczędności stanęłyby pod znakiem zapytania.

Certyfikaty LEED, BREEAM i DGNB – nakazana ostrożność w przypadku istniejących budynków

Trzy największe systemy certyfikacji ekologicznych budynków – LEED, BREEAM i DGNB – promują ograniczenie zużycia wody w nowych i istniejących budynkach, ale nie uwzględniają kwestii związanych z utrzymaniem jakości wody. Zmniejszenie zużycia wody daje w sumie w zależności od systemu certyfikacji pomiędzy 2,3 a 10% łącznej liczby punktów. Dr Peter Arens przypomina: „Przestrzegam przed obniżaniem w istniejących budynkach wypływów w armaturze czerpalnej poniżej przepływu obliczeniowego założonego podczas wymiarowania przewodów rurowych. Na przykład zmniejszenie zużycia wody w istniejącym budynku o 50% z pewnością będzie miało negatywny wpływ na jakość wody pitnej. Ponieważ w istniejącej instalacji wody pitnej ze względu na brak poboru, mówiąc obrazowo, będzie dochodziło do „zalegania” wody pitnej. Skutkiem tego może być gromadzenie się składników materiałów oraz nadmierne namnażanie się bakterii.”

Ekspert w dziedzinie higieny wody pitnej dodaje: „Ponadto należy zadać sobie pytanie, czy armatura umywalkowa o przepływie 1,32 l/min, jak ma to miejsce w przypadku certyfikatu LEDD, oszczędza naprawdę więcej wody niż ta o przepływie 3 l/min, ponieważ zawsze potrzebna jest pewna ilość wody, aby na przykład spłukać całkowicie mydło z rąk. W przypadku armatury o przepływie 1,32 l/min mycie trwa po prostu dłużej, co nie skutkuje oszczędnością, lecz jedynie spadkiem komfortu.” Wymagane przez certyfikat oszczędności nie gwarantują zatem automatycznie oczekiwanego efektu, a w istniejącym budynku mogą dodatkowo zagrażać higienie wody pitnej.

Podczas projektowania należy uwzględnić zmniejszone przepływy obliczeniowe (DIN 1988-300)

Aby uzyskać znaczący potencjał oszczędności w nowych budynkach, konieczne jest uwzględnienie zmniejszonych przepływów obliczeniowych armatury czerpalnej. Powodują one „odchudzenie” i tym samym obniżenie kosztów instalacji wody pitnej. Zgodnie z tabelą 2 DIN 1988-300 występują trzy grupy minimalnych ciśnień przepływu oraz przepływów obliczeniowych, których wartości tabelaryczne są z reguły zapisane w oprogramowaniu do projektowania instalacji wody pitnej. W stopce do tabeli 2 w „Ważne uwagi” znajduje się adnotacja, że przepływy obliczeniowe mogą być wyższe lub niższe od wartości podanych w tabeli 2. Oraz że projektanci powinni używać rzeczywistych przepływów obliczeniowych, a nie tyko tych zapisanych w oprogramowaniu:

„Jeżeli dane podane przez producenta dla minimalnego ciśnienia przepływu oraz przepływ obliczeniowy są niższe od wartości podanych w tabeli, są dwie możliwości:

Jeżeli instalacja wody pitnej ze względów higienicznych i ekonomicznych ma zostać zwymiarowana dla niższych wartości, należy to uzgodnić z inwestorem i uwzględnić założenia projektowe dla punktów poboru (minimalne ciśnienie przepływu, przepływ obliczeniowy) w wymiarowaniu.

Jeżeli instalacja wody pitnej nie jest wymiarowana dla niższych wartości, należy uwzględnić wartości podane w tabeli. Jeżeli wartości podane przez producenta są wyższe od podanych w tabeli, instalację wody pitnej należy zwymiarować z zastosowaniem wartości podanych przez producenta.”

W przypadku sprzętu AGD należy uwzględnić faktyczne zużycie i przepływy obliczeniowe

Dodatkowo do wodooszczędnej armatury, WC i pisuarów również zużycie i przepływy obliczeniowe pralek, zmywarek, itp. (sprzętu AGD) są dziś znacznie niższe od przepływów obliczeniowych zaworów wylotowych określonych w momencie opracowania tab. 2 w normie DIN 1988--300. Również tutaj są możliwe dalsze potencjały oszczędności, które prowadzą do jeszcze mocniejszego „odchudzenia” instalacji wody pitnej.

Podnoszenie potencjału ekonomicznego i ekologicznego

Jeżeli na zlecenie inwestora projektant zwymiaruje instalacje wody pitnej z zastosowaniem zmniejszonych przepływów obliczeniowych, może to znacznie zwiększyć potencjał ekonomiczny i ekologiczny: Ponieważ znacznie mniejsze rozmiary rur, złączek, izolacji i obejm rurowych przekładają się na niższe koszty inwestycji i eksploatacji. To z kolei zmniejsza zapotrzebowanie na miejsce w oddzielnych kanałach na ciepłe i zimne przewody, przez co zwiększa się jednocześnie powierzchnia użytkowa pięter.

Praktyczny przykład: Obliczenia dla budynku z sześcioma lokalami

Praca licencjacka Luci Güsgen’a zawiera przekonujący praktyczny przykład z odpowiednimi obliczeniami i wskazaniem potencjałów oszczędności. W oparciu o przepływy obliczeniowe dla dostępnej na rynku wodooszczędnej armatury wylotowej i WC (tab. 1) oraz wartości podane w tabeli 2, DIN 1988-300, dokonał on obliczeń porównawczych dla budynku z sześcioma lokalami (rys. 4).*

Wyniki obliczeń porównawczych

Porównanie obliczeń pokazuje, jak duży jest potencjał ekologiczny, gdy nie są stosowane uogólnione wartości podczas wymiarowania instalacji wody pitnej, lecz rzeczywiste wartości wodooszczędnej armatury. W tabeli 2 i 3 przedstawiono wyniki obliczeń porównawczych. „Zgodnie z oczekiwaniami zakres wymiarowy rur przesuwa się wyraźnie w kierunku mniejszych rozmiarów. I tak na przykładzie zastosowanych rur miedzianych w tym budynku okazuje się, że wymagana ilość miedzi jest mniejsza o 40%. To pod względem ekologicznym znacząca wartość”, podkreśla dr Peter Arens. Jako widać w tabelach 2 i 3, długości rur przesuwają się z wcześniejszych około 73 mm dla DN 12 lub 2,5 m dla DN 10 (przepływy obliczeniowe zgodnie z DIN 1988-300) do 35 m dla DN 12 i 69 m dla DN 10 (zmniejszone przepływy obliczeniowe).

„Z ekonomicznego punktu widzenia oszczędności te odgrywają niestety znacznie mniejszą role niż korzyści ekologiczne wynikające z zastosowania mniejszej ilości materiału. Jedyny powód to: Pod względem finansowym wymiar DN 10 w przypadku rur, złączek, izolacji i obejm rurowych (w sumie 21,13 €/m) wypada niemalże tak samo jak DN 12 (21,76 €/m). Wynika to z faktu, że na wymiar DN 10 wciąż jest małe zapotrzebowanie. Zmieni się to, gdy DN 10 będzie w przyszłości stosowany częściej”, wyjaśnia wyniki dr Peter Arens.

Jak znaczna może być redukcja kosztów inwestycji w dużym budynku, pokazuje dokładne porównanie obu największych rozmiarów. Z wymiaru DN 25 przy zmniejszonych przepływach obliczeniowych można w tym 6 lokalowym budynku całkowicie zrezygnować, a także zmniejszyć długość wymiaru DN 20. Oszczędność w przypadku obu tych wymiarów wynosi wówczas około 78%: Wcześniej był to koszt 1596 €, po zmniejszeniu 358 €. Ponieważ duże wymiary rur, złączek, izolacji i obejm rurowych przekładają się nieproporcjonalnie na wysokie koszty w przypadku dużych budynków. Podsumowując należy stwierdzić, że pomimo wspomnianych wyżej niekorzystnych warunków ramowych koszty inwestycji dla tego budynku nadal zmniejszają się o około 17% lub około 642 €. Podstawą tego porównania były cenny brutto rur miedzianych, łączników zaciskowych, izolacji i obejm rurowych.

Kolejne znaczne oszczędności podczas eksploatacji

Dalsze potencjały oszczędności występują podczas eksploatacji. Z jednej strony, dzięki mniejszemu zużyciu wody, obniżają one bezpośrednio roczne koszty wody i ścieków. Z drugiej strony zmniejszają koszty energii, ponieważ mniejsza ilość wody wymaga zagrzania i utrzymywania jej temperatury podczas cyrkulacji. W ramach omawianej pracy licencjackiej nie określono jednak tych kosztów energii. „Można je jednak określić pośrednio na podstawie zmniejszonej ilości wody“, wyjaśnia dr Peter Arens. „W przypadku omawianego budynku zmniejsza się ona o około 40%, dokonując obliczeń na podstawie długości użytych rur miedzianych. Zmniejszenie objętości wody o około 40% zmniejsza również ilość wody, która jest zużywana podczas symulowania prawidłowej eksploatacji na przykład podczas wakacji.” Aby nie musieć przeprowadzać spłukiwań ręcznie, lecz w automatyczny sposób zapewniający oszczędność czasu i wody, można zastosować System Gospodarowania Wodą SWS firmy SCHELL.

Projekt ze zmniejszonymi przepływami obliczeniowymi obniża koszty inwestycji i eksploatacji

Wszystkie trzy główne systemy certyfikacji ekologicznych budynków – LEED, BREEAM i DGNB – traktują kwestię wody pitnej jako osobną kategorię w rozumieniu ‚oszczędzania wody’. Jednak żaden z tych trzech systemów nie uwzględnia kwestii higieny wody pitnej. „Dlatego niektóre kwestie należy sprawdzić“, mówi dr Peter Arens. I tak na przykład w istniejących budynkach nie da się obniżyć poboru wody poniżej przepływów obliczeniowych wg DIN 1988-300 bez zagrożenia dla higieny wody pitnej. W przeciwnym razie będzie to skutkować ‚zaleganiem’ wody pitnej w instalacji, co może stanowić zagrożenie dla zdrowia. Z tego powodu pobór wody w istniejących budynkach można obniżyć za pomocą urządzeń oszczędzających wodę jedynie w ograniczonym zakresie (patrz również).

Dr Peter Arens podaje możliwy przykład: „Jeżeli na przykład w umywalkach – jak ma to często miejsce w istniejących budynkach – jest zamontowana „stara” armatura o przepływie 8 do 10 litów na minutę, poprzez prostą wymianę perlatora można zmniejszyć przepływ do 4,2 l/min. zgodnie z tabelą DIN 1988-300, jeżeli instalacja wody pitnej została zwymiarowana w oparciu o tabelę 2, DIN 1988-300.”

Ponadto żaden z tych trzech systemów nie uwzględnia potencjałów ekonomicznych i ekologicznych wynikających ze zmniejszenia przepływów obliczeniowych, a więc ze zmniejszonego wypływu z armatury. A te w przypadku prawidłowego zaprojektowania nowej instalacji wody pitnej zgodnie z DIN 1988-300 pozwalają na znaczne zmniejszenie wymiarów rur, złączek, izolacji i obejm rurowych. „Aby to osiągnąć również projektant, musi zastosować w obliczeniach zmniejszone wartości“, przypomina dr Peter Arens i dodaje: „Wówczas wymienione środki oszczędzające wodę należą do nielicznych działań ekologicznych, które wyraźnie obniżają koszty inwestycji i eksploatacji. Dlatego we wszystkich trzech systemach powinny być wymagane wspomniane środki oszczędnościowe polegające na obowiązkowym wymiarowaniu przewodów rurowych i promowane poprzez przyznanie większej liczby punktów.”

* Uwagi dotyczące obliczeń
1) Obliczenia dla budynku mieszkalnego Luca Güsgen wykonał w programie Excel, który jest wykorzystywany podczas kształcenia w Izbie Rzemieślniczej Południowej Westfalii, z siedzibą w Arnsberg i udostępniany uczestnikom do dalszego użytkowania w specjalistycznych firmach z branży sanitarnej, grzewczej i klimatyzacji.
2) Jako materiał rur został wybrany przez niego do porównania cen brutto materiał Viega ‚Profipress’, w postaci instalacji trójnikowej zgodnie z niemiecką normą DIN EN 806 oraz przewody szeregowe. Koszty w jego obliczeniach opierają się na długości rur i materiałów izolacyjnych oraz liczbie obejm rurowych oraz czterech najczęściej stosowanych złączkach.
3) W projekcie zrezygnowano ze względów higienicznych i energetycznych z cyrkulacji ciepłej wody pitnej aż do punktów poboru, ponieważ oddaje ona przeważnie możliwe do uniknięcia ciepło do ścian i pomieszczeń sanitarnych i tym samym pośrednio również do zimnej wody pitnej. Zastosowano ponadto obowiązującą "zasadę maksymalnie 3 litrów” dla przewodów (DVGW (A) W551).