Płukanie przewodów wody pitnej: Ponowne uruchomienie po przebudowie i modernizacji

Prace modernizacyjne w (częściowo) publicznych i zakładowych budynkach mogą stanowić zagrożenie dla higieny wody pitnej. Z jednej strony z powodu długiej stagnacji wody może dojść do namnożenia się bakterii do poziomu niebezpiecznego dla zdrowia, z drugiej zaś strony występuje ryzyko zanieczyszczenia instalacji wody pitnej przez brud na placu budowy lub skażone podzespoły. Dlatego prawidłowy sposób ponownego uruchomienia instalacji wody pitnej po pracach remontowych ma tak duże znaczenie. Wiedza na temat odpowiednich środków jest kluczowa nie tylko dla administratorów i instalatorów, lecz przede wszystkim dla projektantów. W tym artykule na blogu wyjaśniono, jakich zasad należy przestrzegać przy ponownym uruchomieniu oraz w jaki sposób chronić w możliwie jak najlepszy sposób jakość wody pitnej w trakcie oraz po zakończeniu prac remontowych.

Wymagane środki przy ponownym uruchomieniu instalacji wody pitnej po przerwie w eksploatacji

Woda pitna, jak każdy produkt spożywczy, jest nietrwała i podlega rygorystycznym przepisom. Już po 72 godzinach bakterie, takie jak np. Legionella, mogą namnożyć się do krytycznego poziomu i zagrażać zdrowiu użytkowników. Wielotygodniowe lub wielomiesięczne przerwy w eksploatacji stanowią dla higieny wody pitnej poważny problem. Definicję, czym jest przerwa w eksploatacji i jak powinno przebiec prawidłowo ponowne uruchomienie, można znaleźć w serii norm DIN EN 806, DIN 1988 i DVGW W551- 3 (A).

Jakie środki są wymagane przy ponownym uruchomieniu po określonym czasie, można znaleźć w poniższej tabeli:

Warto wiedzieć: „Badania dopuszczające”, które są wymagane po przerwie w eksploatacji trwającej dłużej niż 4 tygodnie, wiążą ze znacznymi dodatkowymi nakładami oraz dłuższym czasem niepewności. Ponieważ dopiero po 24 tygodniach, a więc upływie pół roku, wiadomo, czy instalacja wody pitnej również w dłuższym okresie zapewnia wodę pitną o nienagannej jakości pod względem występowania Legionelli. Projektanci powinny uwzględnić zakres i procedurę podczas „badań dopuszczających” pod względem czasu i kosztów, w zwłaszcza w przypadku modernizacji.

Jeżeli instalacja wody pitnej jest odłączona przez długi okres od sieci publicznej z powodu prac budowlanych, wymagane środki przy ponownym uruchomieniu odpowiadają tym dla nowo powstałych instalacji wody pitnej zgodnie z normą DIN EN 806-4: Instalacja wody pitnej wymaga przepłukania i przeprowadzanie również mikrobiologicznych „badań dopuszczających”.

W związku z powyższym okazuje się, że ponowne uruchomienie po okresie dłuższym niż cztery tygodnie wiąże się często z dużymi nakładami personalnymi, czasowymi i finansowymi. Stosunkowo proste w realizacji spłukiwanie antystagnacyjne najpóźniej po upływie 72 godzin, np. za pomocą System Gospodarowania Wodą SWS firmy SCHELL, wymaga mniej zasobów. W przypadku sektora publicznego stanowi to zgodnie z AMEV nawet obowiązek. Jeśli wyższe koszty inwestycyjne można uzasadnić niższymi kosztami eksploatacji, należy wybrać takie rozwiązanie.

Pewność dla instalatorów: Próbka wody pitnej przed modernizacją

W przypadku przerwy w eksploatacji trwającej do 4 tygodni w związku z pracami na instalacji wody pitnej, bezwzględnie zaleca się, by przeprowadzono badania mikrobiologicznego wody pitnej. Powinien zlecić je instalator. Ponieważ tylko w taki sposób może się dowiedzieć, czy instalacja nie była już skażona przed przystąpieniem do prac. Również po zakończeniu prac instalator powinien zlecić „badanie dopuszczające” zgodnie z parametrami określonymi w VDI 6023 strona 1, tabela 1, łącznie z parametrem Legionella, w chwili odbioru prac. Ponieważ w przypadku budynków publicznych i zakładowych administrator zgodnie z § 31 (4) rozporządzenia o jakości wody pitnej najwcześniej po 3 miesiącach, a najpóźniej po 12 miesiącach musi samodzielnie i bez wezwania przez Urząd Zdrowia zlecić badanie na obecność bakterii Legionelli. W przypadku wykrycia bakterii Legionelli, instalator może udowodnić przedkładając zlecone przez siebie badania, że prace wykonał prawidłowo.

Ochrona przed skażeniem poprzez kontrolę na sucho podzespołów

Jakość wody pitnej może być zagrożona nie tylko zbyt długą stagnację podczas prac modernizacyjnych i przebudowy. Zagrożenie stanowią również zanieczyszczenia powstałe podczas prac budowlanych oraz podzespoły skażone podczas produkcji. Podczas, gdy to pierwsze można ograniczyć poprzez higieniczne warunki pracy i przechowywania na miejscu, odpowiedzialność za skażenie podzespołów podczas produkcji spoczywa na producencie. Dlatego jeżeli jest to tylko możliwe podzespoły należy sprawdzać podczas procesu produkcji na sucho. Wszystkie produkty firmy SCHELL są sprawdzane na sucho, co zapewnia efektywną ochronę wody pitnej przed skażeniem niebezpiecznymi dla zdrowia bakteriami. W przypadku podzespołów, których nie da się sprawdzić na sucho, ponieważ fabryczne czynności nastawcze muszą zostać przeprowadzone z użyciem wody, np. w przypadku armatury zabezpieczającej, obowiązuje następująca zasada: Podzespoły należy sprawdzać z użyciem wody bez zanieczyszczeń mikrobiologicznych, a następnie zapobiec nadmiernemu namnażaniu się niepożądanych bakterii –na przykład poprzez zabiegi dezynfekcyjne i instrukcje postępowania dla instalatorów w miejscu montażu.

Lista kontrolna: Utrzymanie higieny wody pitnej podczas przebudowy i modernizacji

• Przestrzegać wymaganych środków przy ponownym uruchomieniu zgodnie z DIN EN 806, DIN 1988 iDVGW W551- 3 (A)
• LUB: przeprowadzać regularną wymianę wody co 72 godzin, np. przy użyciu System Gospodarowania Wodą SWS firmy SCHELL
• Zaplanować „badania dopuszczające” pod względem czasu i kosztów
• Przeprowadzić badanie mikrobiologiczne przed pracami
• Używać podzespołów sprawdzanych podczas produkcji na sucho