İçme suyu hijyeni yönetmelikleri: Tarihsel bir bakış

İçme suyu en önemli gıdamızdır. Ancak içme suyunda lejyonella gibi patojenlerin bulunması halinde bunlar ciddi bir sağlık riski oluşturabilir. Bunu önlemek için, binalardaki içme suyunun kalitesi artık sıkı bir şekilde kontrol edilmektedir. Bu noktaya gelene kadar uzun bir yol kat edildi. Aşağıdaki blog yazısı, 1970'lerden günümüze içme suyu hijyeni yönergelerindeki kilometre taşlarına genel bir bakış sunmaktadır.

Lejyonella profilaksisinin öncüsü olarak DVGW

Lejyonella, Pseudomonas aeruginosa'ya kıyasla nispeten yeni bir sorundur (bkz. DVGW W 551-4, yaklaşık 1882'de keşfedilmiştir): Bilinen ilk lejyonella salgını 1976 yılında ABD'de meydana gelmiştir ve lejyonella ancak 1977 yılından beri kültürel olarak tespit edilebilmektedir. Daha sonra nedenlerin belirlenebilmesi için birkaç yıl daha geçmesi gerekmiş ve lejyonella salgınlarının su taşıyan sistemlere atfedilebileceği keşfedilmiş, böylece özel eylem önerileri geliştirilmiştir. DVGW, binalarda içme suyu hijyeninin sağlanmasına yönelik düzenleyici kurum olarak bugünkü itibarını kazanmıştır. DVGW W 551, bu alandaki ilk yönetmelik seti olarak 1993 yılında yayınlanmıştır. Bu yönetmelik yeni binalar için geçerliydi ve 1996 yılında yenileme için DVGW W 552 ile tamamlandı. Nisan 2004'te her iki çalışma sayfası birleştirildi ve o zamandan beri DVGW W 551, baskı 04/2024 olarak geçerli oldu. Şu anda revize edilmektedir.

25 yıl önce: VDI 6023 yürürlüğe giriyor

Federal Çevre Dairesi’nin (UBA) teşviki ve desteğiyle VDI, Aralık 1999'da VDI 6023'ün ilk beyaz baskısını “İçme suyu tesisatlarının hijyen bilinciyle planlanması, tasarımı, işletilmesi ve bakımı” başlığıyla yayınladı. O dönemde yazarlar arasında tanınmış hijyen uzmanları ve uzmanlar bulunuyordu. İçme suyu hijyeninin bir özeti olarak VDI 6023 kılavuzu, içme suyu tesisatlarının planlanması ve kurulumu sırasında DIN yönetmeliklerinin yerini almak istememesine veya alamamasına rağmen, hijyen konularında uzun süredir tanınan bir teknik kural olmuştur. Ancak, DIN 806 ve DIN 1988 serilerinde veya DIN 1717'de bu derinlikte açıklanamayan hijyenle ilgili temel hususları özetlemektedir. Ayrıca, en geç 72 saat sonra tüm alım yerlerinde tam bir su değişimi yapılmasını şart koşan ilk yönetmelikler dizisidir. Bu merkezi yönetmelik bugün hala geçerlidir. İşletmeciler gerekli su değişimini manuel veya otomatik olarak, örneğin yüksek verimli su yönetim sistemleri yardımıyla gerçekleştirebilirler.

İlk yasal adım 2003 yılında atılmıştır: Binalarda içme suyu kalitesinin izlenmesi

SCHELL hijyen uzmanı Dr. Peter Arens 2002 yılında IKZ'de “İçme suyu tesisatlarının tasarımı ve işletilmesinde hijyen hususları, Bölüm 1” başlıklı ilk teknik makalesini yayınladığında: İçme suyu hijyeni üzerindeki olumsuz etkiler” ve ”Bölüm 2: Uygulamadan örnekler” başlıklı yazının yayınlandığı dönemde, içme suyu tesisatı işletmecileri henüz binalarda denetim yapmakla yükümlü değildi. O zamandan bu yana sektör çok şey öğrendi. Bunun başlangıç noktası 2003 yılının başında yürürlüğe giren 2001 tarihli İçme suyu yönetmeliği olmuştur. Bu yönetmelik ilk kez içme suyu tesisatlarının alım yerlerindeki test yükümlülüklerini de içeriyordu. Örneğin, işletmeciler artık içme sularını ya özel olarak ya da yetkililerin emriyle analiz ettirmek zorundaydı. Sağlık yetkililerine de “halka su temin edilen... evsel tesislerdeki merkezi ısıtma sistemlerinde lejyonella için...”, örneğin okullarda, kreşlerde, hastanelerde, restoranlarda ve diğer ortak tesislerde rastgele içme suyu testleri yapmaları talimatı verildi. Binalarda su kalitesinin korunmasına ilişkin adım adım edinilen bilgiler temelinde, endüstrinin teknik çözümleri gibi sonraki içme suyu yönetmelikleri de gelişmeye devam etti. Ve ilk kez işletmeciler, uzman planlamacılar ve esnaf da “uygunluk kurumu” tarafından her kullanım noktasına kadar su kalitesinin yüksek olmasını sağlamaktan sorumlu tutuldu.

Bir başka kilometre taşı: 2004 yılında Bonn'da gerçekleştirilen bilirkişi toplantısı

Binalarda içme suyu hijyeni konusunda bir başka önemli dönüm noktası daha tam olarak tarihlendirilebilir. Dr. Martin Exner'in uzmanları Bonn Üniversite Hastanesi'ndeki bir uzman görüşmesine davet ettiği tarih 31.03.2004'tür. Orada, “halka su temin edilen evsel tesisler potansiyel bir enfeksiyon rezervuarı” olarak tanımlanmıştır. Prof Dr med Exner orada şöyle açıkladı: “Kesin olan şey, reaktif bir strateji yerine proaktif bir stratejinin tek doğru strateji olduğudur.” Bu görüşmenin sonuçları 2006 yılında Bundesgesundheitsblatt'ta (Federal Sağlık Gazetesi) yayınlandı (V. 49, s. 681-686). O gün, sektördeki pek çok yeni teknik gelişmenin başlangıcı ya da teyidi oldu.

İçme suyu yönetmeliği 2011: Standart parametre olarak lejyonella

2011 yılında İçme suyu yönetmeliği (TrinkwV), Bölüm 14, Paragraf 3, bir su tedarik sisteminin işletmecisinin lejyonella için periyodik testler yapmasını zorunlu kılmış ve ilk kez “risk analizi” terimini getirmiştir. İkincisi, “en azından genel kabul görmüş teknoloji kurallarına uyulup uyulmadığının” kontrol edilmesini içermektedir. 2023'ten bu yana risk değerlendirmeleri olarak bilinen bu tehlike analizleri, tesisat teknolojisinin mevcut durumunun eleştirel bir şekilde gözden geçirilmesini mümkün kılmış ve bazı durumlarda önceki tesisat uygulamalarının yeniden değerlendirilmesine yol açmıştır.

İçme suyu hijyeninin tarihindeki 7 kilometre taşı

• 1993: DVGW, yeni binalarda içme suyu hijyeninin sağlanmasına yönelik ilk kurallar dizisini yayınladı (DVGW W 551)
• 1996: Yenileme için DVGW W 552 yayınlandı
• 1999: VDI 6023 “İçme suyu sistemlerinin hijyen bilinciyle planlanması, yürütülmesi, işletilmesi ve bakımı” yönetmelik yayınlandı
• 2003: İçme suyu yönetmeliği 2001 yürürlüğe girdi
• 2004: Bonn Üniversite Hastanesinde Prof Dr Martin Exner ile bilirkişi görüşmesi
• 2006: Bilirkişi görüşmesinin sonuçları Federal Sağlık Gazetesinde yayınlandı
• 2011: Lejyonella testi yapma zorunluluğu ilk kez İçme suyu yönetmeliğinde yer aldı