Mehrfamilienhaus – Trinkwassererwärmer als Gefahrenquelle für Legionellen

Zorunlu denetime tabi değil = lejyonella geçirmez mi? Tehlike kaynağı, konut binalarındaki merkezi olmayan içme suyu ısıtıcıları

Merkezi olmayan içme suyu ısıtıcıları konutlarda bireysel veya grup tedariği için kullanılır. Akış ve depolama sistemleri olarak mevcutturlar. Alman İçme Suyu Yönetmeliği'nin (TrinkwV) 31. Bölümü uyarınca lejyonella testi yapma zorunluluğu olmadığı için birçok ev sahibi ve konut derneği için cazip bir çözümdür. Ancak bu sistemler, normatif gereklilikler ve zorunlu testlerin olmaması nedeniyle operatörlerin beklediği kadar lejyonella geçirmez mi?

İçme suyu ısıtıcılarının zorunlu testlerindeki farklılıklar

Legionella, içme suyunda doğal olarak küçük miktarlarda bulunan, ancak yüksek konsantrasyonlarda atipik pnömoni (legionellosis) gibi ciddi hastalıklara neden olabilen çubuk şeklinde bakterilerdir. İçme suyu tesisatlarında 30 ila 45 °C sıcaklıklarda ideal büyüme koşullarını bulurlar. Legionella'nın çoğalmasını etkili bir şekilde önlemek için, genellikle büyük binalarda bulunan sirkülasyonlu içme suyu ısıtıcılarındaki sıcaklıklar, bu nedenle TrinkwV'de yönetmeliklere yapılan atıfla açıkça tanımlanmıştır: Isıtıcının çıkışında en az 60 °C'ye ulaşılması gerekirken, binadaki her alım noktasında ve 3 litrelik drenaja göre sirkülasyon sisteminin dönüş akışında en az 55 °C bulunmalıdır. Bir sistem, aynı zamanda, en geç 72 saat sonra her bir alım noktası üzerinden amaçlanan işletim sağlanırsa güvenli kabul edilir.

Sistemin devir / kabul (sorumluluk devri) için mükemmel durumda olduğunu kanıtlamak üzere sistematik bir test için test parametreleri

VDI 6023 Sayfa 1 Tablo 1'den alıntı.
Test parametreleri Gereksinimler
Soğuk içme suyu sıcaklığı 3 litre boşaltıldıktan sonra maksimum 25 °C, bir ölçü kabında 250 ml olarak ölçülür
Isıtılmış içme suyunun sıcaklığı gemäß DVGW W 551 (A), 3 litre boşaltıldıktan sonra maksimum 25 °C, bir ölçü kabında 250 ml olarak ölçülür
Koloni sayısı, TrinkwV madde 15 paragraf 1c uyarınca belirleme TrinkwV, Ek 3 Kısım 1'e uyarınca

DIN 1988-200 merkezi olmayan içme suyu ısıtıcıları hakkında

DIN 1988-200 Bölüm 9.7.2.4 merkezi olmayan içme suyu ısıtıcıları hakkında bilgi içermektedir. Ancak bunlar hijyen açısından incelenmelidir. Bundan özellikle konut sektörü etkilenmektedir. Çünkü DIN 1988-200 şöyle diyor: “Merkezi olmayan akışlı içme suyu ısıtıcıları, akış yolundaki 3 l'lik aşağı akış boru hacmi aşılmadığı takdirde başka gereklilikler olmadan çalıştırılabilir.” Sıcak su sıcaklıkları burada serbestçe seçilebilir, ancak tüm alım noktalarında suyun düzenli olarak değiştirilmesi zorunluluğu devam eder!

Bu standart hazırlanırken, yönetmelikleri hazırlayanlar bu ifadelerin ilk kez ve genel olarak getirilen lejyonella testi zorunluluğu ile bağlantılı olarak nasıl bir etki yaratacağını kesinlikle bilmiyorlardı. Bu, yeni TrinkwV 2011'in tamamlanmasından kısa bir süre önce yürürlüğe girmiştir (mevcut TrinkwV hakkında bilgi için buraya tıklayın). İlk kez, örneğin 2'den fazla konut birimi olan ve içme suyunu ısıtmak için büyük bir merkezi sisteme sahip konut binalarının en geç 31 Aralık 2013 tarihine kadar ilk kez lejyonella testine tabi tutulmasını ve ardından her üç yılda bir tekrar test edilmesini şart koşuyordu. Buna karşılık, merkezi olmayan içme suyu ısıtıcılarına sahip dairelerin zorunlu teste tabi olmadığı anlamına geliyordu. Yanlışlıkla genel olarak güvenli oldukları varsayıldı – ancak Federal Çevre Ajansı 2018'de yaptığı bir açıklamayla bunu düzeltti.

Zorunlu test olmamasına rağmen lejyonella tehlikesi

Birçok işletmeci, 1 ve 2 aileli evlerde ve merkezi olmayan içme suyu ısıtıcılarına sahip konutlarda zorunlu testlerin yapılmamasının, temelde hijyenik olarak güvenli bir içme suyu tesisatı anlamına geldiğini varsaymaktadır.

Ancak durum böyle olabilir ya da olmayabilir. Merkezi olmayan içme suyu ısıtıcılarının tüm tasarımlarını ve çalışma modlarını burada ele almak mümkün değildir, ancak bunların da bu cihazların hijyenik güvenliği üzerinde önemli bir etkisi vardır. Uygulamalı bir örnek: İçinden sürekli olarak az miktarda ısıtma suyu akan merkezi olmayan bir ısı eşanjörü, içinden sadece sıcak su gerektiğinde ısıtma suyu akan ve aynı zamanda üretici bu nedenle bu bileşen için herhangi bir yalıtım sağlamadığı için çabuk soğuyan plakalı bir ısı eşanjöründen kesinlikle daha az hijyeniktir. Soğuk su bağlantısında ve soğuk su borusunun cihaz içindeki güzergahında da önemli farklılıklar vardır. Cihaza entegre edilmiş bir soğuk su sayacı ve sıcak su ile tek parça geçiş parçaları, soğuk suyun kabul edilemez şekilde ısınmasına neden olabileceğinden oldukça yetersizdir. Sonuç olarak, lejyonella sadece yeterince ısıtılmamış sıcak içme suyunda (PWH) değil, aynı zamanda soğuk içme suyunda da (PWC) aşırı derecede çoğalabilir. Bu nedenle su sayacını cihazdan uzak bir mesafeye monte etmek daha iyidir.

Merkezi olmayan içme suyu ısıtıcılarında diğer bir risk faktörü, binadaki soğuk içme suyunun (PWC) örneğin komşu ısıtma boruları tarafından 25 °C'nin çok üzerinde ısıtılması ve bunun sonucunda içme suyu tesisatının merkezi bölgelerindeki soğuk suda bazı lejyonella bakterilerinin aşırı çoğalması durumunda her zaman mevcuttur. Bunun nedeni, bu bakterilerin merkezi olmayan içme suyu ısıtıcılarının plakalı ısı eşanjöründe güvenilir bir şekilde öldürülememesidir. Bunun nedeni, içme suyu ile plakalı ısı eşanjöründeki sıcak yüzeyler arasındaki temas süresinin çok kısa olmasıdır. 60 °C'de bile yaklaşık 30 dakikalık bir temas süresi gereklidir!

Sonuç

Lejyonella, genel yönetmeliklere uygun olsa bile test gerektirmeyen küçük sistemlerde veya merkezi olmayan içme suyu ısıtıcılarında da aşırı derecede çoğalabilir. Özellikle DIN 1988-200, Bölüm 9.7.2.4 “Merkezi olmayan içme suyu ısıtıcıları” sıcaklık spesifikasyonları sorgulanmalıdır ve mevcut pratik deneyimler ışığında artık güncel görünmemektedir. Merkezi olmayan içme suyu ısıtıcılarına sahip bina sahipleri ve işletmecilerinin kullanıcıları etkin bir şekilde korumak için ne gibi önlemler alabileceklerini içme suyu ısıtıcıları konulu 2. bölümde bulabilirsiniz.

İlgili konular